Soria.
quierosillamanomusicamamá
elnosotrospensando
madridpadinerostanivelbasico
moviltuovdjeondjehrvatskacroaciacroata
Koda je sve već viđeno, već promišljeno od cijelog svijeta, zamišljeno i nacrtano. Kao zašto išta raditi kad sve već postoji, kad znam da ne mogu izumiti ništa novo. Kad sam umorna i kad mogu odmah sutra umrijeti. nakon kave jutarnje.
Kad on ne postoji i kad ga možda više nikad neću vidjeti. Kad sam osuđena da patim. OD boga. ako je svom sinu zadao patnju možemo tek zamisliti koliko je dao meni, tebi nama koji mu nismo nista u rodu.
Bog nas ne voli, stavlja nas na tisuće kušnji, Priprema nam svakojake zamke i voli kad padnemo ogrebebemo se, plačemo kao bebe i nakraju kad imamo ožiljak. Bog je onda sretan. Onda svaki put kad pogledamo taj ožiljak, bog se od gore osmjehne jer pomisli da smo nešto naučili. Naučili smo kurac.
Pogledala sam svoj ožiljak na malome prstu lijeve ruke. vodoravno. Ožiljak od žice koja me je bila duboko ogrebala. Mislila sam da ću više napaviti ako se porežem, da ću se bolje osjećati. Da će me podsjetiti da sam vrijedna.
Na kraju sam imala hiljade ožiljaka i znala da sam vrijedna i također bila spremna i trudila se prihvatiti da drugi ljudi neće nikad cijeniti. Tko su drugi.
Razmišljala sam puno o onome konju koji me progonio u snovima i nekako prije par dana posložila da sam postupila ispravno i baš onako kako je taj konj bio zaslužio.
Jebeni konj!
Mama je isto bila jedna od osoba koja je većinom bila upravu. Na kraju bi se pokazalo tako, kad ju ne bi polušala i u sebi izgovorila mama kako si znala jebote.
Dobila sam neku poruku na mobitelu maloprije da me pozivaju iz škole za jezike u petak da dođem, ali bilo je napisano ime druge osobe. Ne znam jesu li pogriješili.
Vidjela sam sebe kao dvije tanke opne u obliku jajeta koje lebde u svemiru. Prožimaju se jedna kroz drugu, ali žive u potpunosti različite živote, imaju potpuno različite želje i snove. One su sijamski blizanci koji se moraju dogovoriti gdje će ići i što će raditi. Uz puno kompromisa i uvijek je onaj jedan ostao manje zadovoljen od onog drugog. To sam ja.
Jebeni sijamski blizanac.
eš.
ostavila sam fotoaparat u Bilbau Marku.
Moja sadašnjost trenutno bila je Soria. JEdan mali gradić na više sjeveru nego jugu onako na 1000 metara nadmorske visine sa 40 000 stanovnika. Jedan Španjolski Široki Brijeg. Nešto ništa posebno, nešto pomalo oldskul i treš.
Zamišljala sam da kad kažem u Španjolskoj sam, drugi zamišljaju palme, koktel, tamnopute djevojke i mladiće, jose antonio, miguel.
Bila sam u nečem sasvim suprotnom. U jednoj prirodi pomalo žućkastoj sa ponekim tonom zelene. Ovdje nisam vidjela nijednu palmu. Sa trenutnih 16 stupnjeva celzijusovih i kišom koja mi tup tup o prozor ali je nečujem.
Čujem sat kako tika-taka.
Željela sam biti ovdje dovoljno da se osjećam kao da znam dovoljno. Jer je znanje kao kula od karata koju gradiš sa strpljenjem i polako, a sruši se za sekundu i opet si na početku. Znanje je relativno. Od znanja me boli glava.
Čini mis e da sam bila pametnije kad sam manje znala.
Kad bih progutala puni mjesec čini mi se da bi ostala trudna.
Kad bih zagrlila sunce opekla bih se.
Prosto rečeno čini se lakše voljeti drugoga nego sebe.
Nije da se ne volim ali ne volim se dovoljno. Taj proces je nepresušan, taj proces konstantno traje jer čini se kad bi se pomirili s činjenicom, Ok volim se.
Da bih se prestali truditi.
Volim se i mogu spavati do podne.
Politike i estrade, polumozgaša koji ništa ne rade. Kradu i lažu, blejimo konstantno u velikog brata.
Mislim da sam pisajući dobila odgovor na pitanje. Moram ga pročitati pet tisuća puta da bih ga shvatila.
Como si todo estuviera ya visto, ya pensado de todo el mundo, imaginado y dibujado. Como porque hacer algo cuando ya existe, cuando se que no puedo hacer nada nuevo. Cuando estoy cansada y puedo morir mańana mismo.Despues del cafe de la mańana.
Cuando el no existe y cuando puede que nunca lo vuelva a ver. Cuando estoy destinada a sufrir. De parte de dios.Si le dio para sufrir a su hijo podemos imaginar lo que me ha dado a mi, a ti a mi que no tenemos nada familiar con el.
Dios no nos quiere, nos pone en mil cruzadas, nos prepara cualquier trampa y le gusta que cuando nos caigamos tengamos cicatrices. Lloramos como bebes y entonces cuando tenemos la cicatriz, dios entonces es feliz.Entonces cada vez qye miramos la cicatriz, dios desde arriba se rie porque piensa que hemos aprendido algo. Hemos aprendido una mierda.
He mirado mi cicatriz del dedo pequeńo de mi mano izquierda. Horizontal. La cicatriz del alambre que me rasgó muy hondo. Pensé que no lo haria otra vez si me corto, que me sentiria mejor.Que me recordara que valgo.
Al final tuve miles de cicatrices y sabia que valia y que tambien estaba preparada para esforzarme que hize lo correcto justo y como ese burro se merecia.
Puto burro.
Madre tambien ha sido una de las personas que estaba en gran parte en lo cierto. Al final se demostro asi, cuando a ella no la escuchase y dentro de mi diria mama lo sabias joder.
Acabo de recibir un mensaje en el movil de que me llaman a la escuela de idiomas que tengo que ir el viernes.Pero estaba escrito el nombre de otra persona. No se si se han equivocado.
Me he visto a mi misma como las dos átomos en formas de huevo que flotan por el espacio. Permeran una con la otra, pero viven en vidas completamente diferentes, tienen por completo diferentes deseos y sueńos. Ellas son siameses que tienen que ponerse de acuerdo donde iran y que haran. En muchos compromisos y como siempre uno se queda menos satisfecho que el otro. Ese soy yo.
Un puto siameses.
Le he dejado la camara de fotos a Marko en Bilbao.
Mi presente por ahora era Soria. Una cuidad pequeńa mas en el Norte que en el Sur a unos 1000 m del nivel del mar, con unos 40000 habitantes. Un Siroki Brijeg espańol.No hay nada especial, algo old school y trash.
Pensaba que cuando dijese que estaria en Espańa todos pensarias, palmeras,coceteles,mujeres y hombres morenos, jose antonio, miguel...
He estado en algo totalmente diferente o contrario. En una naturaleza un poco amarilla con tonos verdes. Aqui no he visto ni una palmera. Con los 16 grados actuales y una lluvia que cae sobre mi venta sin oirla.
Oigo el reloj tik-tak
Queria estar aqui lo suficiente como para sentirme que se lo suficiente. Porque el conocimiento es como una torre de cartas que la construyes con paciencia y tranquilidad, pero que se derrumba en un segundo y otra vez estas en el comienzo.El conocimiento es relativo. Del conocimiento me duele la cabeza.
Creo que era mas lista cuando sabia menos.
Cuando me tragase la luna llena creo que me quedaria embarazada.
Cuando abrazase el sol me quemaria.
Sencillamente dicho es mas facil querer a otro que a si mismo.
No es que no me quiera lo suficiente. Ese proceso nunca termina, ese proceso es constante o dura porque parece que hago las paces con que , ok me quiero.
Que dejariamos de esforzarnos.
Me quiero y puedo dormir hasta la tarde.
Politicos y celebrities, descerebrados que nunca hacen nada, Roban y mienten, constantemente miramos el gran hermano.
Creo que escribiendo he recibido la respuesta a mi pregunta.
@ zahvaljujem na prijevodu
Zrinka
Primjedbe
Objavi komentar